ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ: ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ WALL STREET 2: MONEY NEVER SLEEPS

Νέα Υόρκη, 2008. Η οικονομική κρίση ξεσπάει και προκαλεί πανικό στη Wall Street. Φούσκες χρηματιστηριακές σπάνε, άνθρωποι αυτοκτονούν, εταιρείες περνούν στα χέρια μεγαλοκαρχαρίων αντιπάλων, όλα βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα. Και κάποιοι αναζητούν εκδίκηση μέσα από τους ίδιους μηχανισμούς. Σε μια επιφανειακή αναζήτηση ανθρωπιάς και ηθικής, αφού όλα είναι ανταλλάξιμα με κάτι ή εξαργυρώνονται, γίνεται η παρουσίαση της σύγχρονης πραγματικότητας των χρηματιστηρίων (χρηματιστηριακές φούσκες, κ.λ.π.), στην οποία κυρίαρχο ρόλο παίζει η "λεηλασία". Οι μεγάλοι παίκτες δεν ενδιαφέρονται απλά να βγάλουν κάποια λογικά κέρδη από τις επενδύσεις τους. Ενδιαφέρονται να κατασπαράξουν καθετί που θα τους φέρει μεγάλα κέρδη. Ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν φούσκες και να πάρουν μόνο τα λεφτά. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Ακόμη κι αν υπάρχουν νόμοι, ακόμη κι αν κινδυνεύουν κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, δημιουργούν με τις τακτικές τους μια εικονική οικονομική πραγματικότητα που πλήττει όμως πολλούς ανθρώπους στην πραγματική οικονομία και ζωή. Να λοιπόν που βρήκαμε κάτι σχετικό με το προηγούμενο άρθρο στο χώρο των χρηματιστηρίων. Δείτε την ταινία όσοι δεν την είδατε και σχολιάστε τη σε σχέση με το φαινόμενο της λεηλασίας του προηγούμενου άρθρου.

Σκηνοθεσία: ΟΛΙΒΕΡ ΣΤΟΟΥΝ
Σενάριο: ΑΛΑΝ ΛΟΕΜΠ, ΣΤΙΒΕΝ ΣΧΙΦ
Ηθοποιοί: ΜΑΙΚΛ ΝΤΑΓΚΛΑΣ , ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ , ΦΡΑΝΚ ΛΑΝΓΚΕΛΑ , ΤΖΟΣ ΜΠΡΟΛΙΝ , ΣΑΙΑ ΛΑΜΠΕΦ , ΚΑΡΕΙ ΜΑΛΙΓΚΑΝ , ΕΛΑΙ ΓΟΥΑΛΑΣ
Διάρκεια: 127 λεπτά
Χρονολογία παραγωγής: 2010
Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Το trailer της ταινίας ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ: ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ WALL STREET

Σχέσεις Μελισσών και Ανθρώπων - Λεηλασία

Ο καλός μου φίλος ο Κώστας που είναι νεόκοπος μελισσοκόμος μου διηγήθηκε μερικές πειστικές καταστάσεις από τη ζωή των μελισσών που μοιάζουν με την κοινωνία των ανθρώπων. Επειδή δε μπορώ να αναφερθώ στη ζωή και την οργάνωση της κοινωνίας των μελισσών χωρίς να την μελετήσω πρώτα πολύ καλά, επέλεξα να αναφερθώ σε ένα φαινόμενο που συμβαίνει στην κοινωνία των μελισσών, τη λεηλασία. Η κοινωνία των μελισσών βασίζεται σε κανόνες επιβίωσης και σε κανόνες ανάπτυξης και αρμονικής οργάνωσης που δεν έχουν αλλάξει καθόλου στο πέρασμα του χρόνου. Ο κυρίαρχος ρυθμιστής πολλών καταστάσεων, ισορροπιών στις κυψέλες, κ.λ.π. στη ζωή των μελισσών είναι ο μελισσοκόμος. Αυτός πρέπει να φροντίζει για την ομαλότητα και την ισορροπία στις κυψέλες του. Ούτε πρέπει να πεινάνε οι μέλισσες, ούτε πρέπει οι κυψέλες να είναι γεμάτες από μέλι που έχει παραμελήσει ο μελισσοκόμος να τρυγήσει.

Πως συμβαίνει η λεηλασία; Μπορεί από μια αμέλεια του μελισσοκόμου ή από πείνα των μελισσών που δε βρίσκουν τροφή να τραφούν. Η αμέλεια μπορεί να είναι ότι έχει ξεχάσει μια κηρήθρα εκτεθειμένη ή ξεχασμένη και τότε οι μυρωδιές είναι διάχυτες και οι μέλισσες βγαίνουν από τις κυψέλες τους για να λεηλατήσουν. Έχουμε μάθει ότι οι μέλισσες μαζεύουν τροφή (γύρη) από τα άνθη την οποία φέρνουν πάντα πίσω στην κυψέλη τους. Εδώ όμως βρίσκουν έτοιμη επεξεργασμένη τροφή (μέλι) την οποία αρχίζουν να τρώνε με μανία. Το χρώμα τους γίνεται μαύρο και κάτι αλλάζει στη μέχρι τώρα συμπεριφορά τους. Οι εργάτριες μέλισσες γίνονται τώρα επιθετικοί εισβολείς (κλέφτες) κι αναζητούν έτοιμη τροφή παντού γύρω τους. Και φυσικά αναζητούν τροφή και στις άλλες κυψέλες οπότε είναι πλέον κλέφτες και εισβολείς. επιχειρούν να διεισδύσουν στις άλλες κυψέλες κι αρχίζει μια μεγάλη μάχη, αποτέλεσμα της οποίας είναι να επιζήσουν οι πολύ ισχυρές (σε αριθμό μελισσών) κυψέλες. Ο μελισσοκόμος μπορεί από τη λεηλασία ως φαινόμενο να χάσει το μεγαλύτερο μέρος των μελισσών του, είτε οι εισβολείς προέρχονται από τις δικές του κυψέλες, είτε από άλλου μελισσοκόμου. Μέτρα αντιμετώπισης; Αφήνει μια πολύ μικρή τρύπα στην είσοδο της κυψέλης και βάζει και τεχνητά εμπόδια ώστε να χωράει μια μέλισσα μόνο να μπει ή να βγει από την κυψέλη. Επίσης μπορεί να ραντίσει με νερό τις κυψέλες στην είσοδό τους για να φύγουν οι εισβολείς.

Ως εδώ προσπάθησα να διηγηθώ τι συμβαίνει στην κοινωνία των μελισσών με το φαινόμενο της λεηλασίας. Τι συμβαίνει όμως στην κοινωνία των ανθρώπων; Το φαινόμενο της λεηλασίας πως αναπτύσσεται; Είναι ίδιο μ' αυτό των μελισσών ή διαφορετικό, αφού ως νοήμων πολιτισμός υποτίθεται ότι διαθέτουμε νόμους και μηχανισμούς που αποτρέπουν τη λεηλασία; Επειδή χωράει πολλή συζήτηση για το τι γίνεται στην ανθρώπινη κοινωνία, θα παρακαλέσω τους αναγνώστες με τα σχόλια τους να συμβάλλουν στην καλλίτερη αποτύπωση του φαινομένου της λεηλασίας στην ανθρώπινη κοινωνία. Τι είναι η λεηλασία όμως για τα ανθρώπινα μέτρα;

• Η κλοπή κάποιου ιδιωτικού περιουσιακού στοιχείου. Π.χ. λείπεις σε διακοπές ή όχι και σου κλέβουν το σπίτι σου. Το χειρότερο είναι να γυρίσεις και να αντικρίσεις ένα άδειο λεηλατημένο σπίτι. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει νόμιμη τιμωρία για τον απρόσκλητο εισβολέα (κλέφτη), αν ποτέ αυτός βρεθεί από την αστυνομία κι επιστροφή των κλοπιμαίων στο νόμιμο ιδιοκτήτη. Κατά τους κλέφτες η λογική είναι ότι το κάνουν για να επιβιώσουν, γιατί είναι φτωχοί, ναρκομανείς που θέλουν τη δόση τους, άνθρωποι με χρέη, κ.λ.π. Φυσικά ένας κλέφτης δύσκολα ξεχνάει την εύκολη μέθοδο διαβίωσης. Ποιος όμως φταίει που κάποιος επιδίδεται στη λεηλασία; Η παιδεία; Τα κοινωνικά φαινόμενα; Οι κοινωνικές ανισότητες; Η φτώχεια; ... Πολλοί κλέφτες στην ιστορία έχουν ηθικά νομιμοποιηθεί από τις κοινωνίες τους για την κλοπή κυρίως πλουσίων κι απόδοση κλοπιμαίων σε φτωχούς ή σε ομάδες κοινωνικά ευάλωτων ατόμων (π.χ. ο Ρομπέν των Δασών, διάφοροι γνωστοί ληστές). Στην περίπτωση των μελισσών υπάρχουν πάντα φρουροί που μάλιστα τις εποχές που λείπει η τροφή αυξάνουν. Έτσι έχουν εφεύρει κατάλληλο μηχανισμό προστασίας. Εμείς;
  
• Η κλοπή δημόσιων περιουσιακών στοιχείων. Όταν αναφέρεται κανείς στο δημόσιο για τη λεηλασία, ίσως εννοεί κάποιον δημόσιο υπάλληλο ή πολιτικό σε υψηλή θέση ευθύνης που "έβαλε το δάχτυλο μέσα στο μέλι" (τι ωραία συσχέτιση με τις μέλισσες!) κι έκλεψε το κράτος με τις ενέργειές του, είτε προς όφελος δικό του είτε προς όφελος τρίτων (με δωροδοκία). Φυσικά υπάρχουν και οι κοινωνικά οργισμένοι εισβολείς που μπορούν να καταστρέψουν ή να λεηλατήσουν δημόσια περιουσία για οποιοδήποτε λόγο δικαιολογεί κάποιες αντιδράσεις τους (καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, απεργίες, κ.λ.π.). Εδώ όμως υπάρχει μια άλλη λογική και κοινωνική νομιμοποίηση ενεργειών εξαιτίας της δημοκρατίας, ακόμη κι αν οι επιπτώσεις στο κράτος δεν είναι καλές (άλλως θα είχαμε μη δημοκρατικό πολίτευμα κι οργάνωση). Ο νόμος προβλέπει ποινές για τους παραβάτες γενικώς. Πολλές φορές όμως από φαινόμενα μη δίωξης κάποιων πολιτικών ή δημοσίων υπαλλήλων που ενήργησαν παράνομα σε φαινόμενα διαφθοράς και δε διώκονται ή δε δικάζονται για να κριθούν από τη δικαιοσύνη, δημιουργείται οργή και απαίτηση να υπάρξουν άλλοι νόμοι που θα αντιμετωπίζουν καλύτερα αυτά τα φαινόμενα . Στην κοινωνία των μελισσών όταν δεν υπάρχει αρκετή τροφή στην κυψέλη οι κηφήνες (είναι αχρείαστοι τότε) είτε αποβάλλονται ή εκδιώκονται από την κυψέλη είτε αφανίζονται. Έτσι επέρχεται ισορροπία. Η κατανομή εργασίας σε συνδυασμό και με το σύστημα επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη ενός μελισσιού του επιτρέπει να λειτουργεί αποτελεσματικά, ως ένας πραγματικός οργανισμός και όχι ως μια απλή συνάθροιση ατόμων. Είναι καταπληκτική η πορεία μια μέλισσας που αλλάζει ρόλους και εργασία ανάλογα με τις ανάγκες και την εξέλιξή της κυψέλης στο χρόνο. Όσο μεγαλώνει αναλαμβάνει και νέους ρόλους στην κοινωνία των μελισσών. Μπορούμε ίσως να πάρουμε κάποιες ιδέες από την οργάνωση της εργασίας και της διοίκησης στη δομή της κοινωνίας των μελισσών ώστε να βελτιώσουμε την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας και διοίκησης. Η εναλλαγή ρόλων στα πλαίσια μιας δια βίου εκπαίδευσης κι εργασίας (ήδη γίνεται σε πολυεθνικές) θα ήταν μια καλή ιδέα και για το δημόσιο τομέα. Ίσως έτσι να αποφεύγαμε φαινόμενα διαφθοράς, επικράτησης κομματικών συνδικαλιστών σε κρίσιμα πόστα, προάγοντας τους παραγωγικούς δημόσιους υπαλλήλους κι εκπαιδεύοντας και τους υπόλοιπους σε ορθές πρακτικές, γνώσεις, διαδικασίες και δεξιότητες.
  
• Η λεηλασία των ιδιωτών από το κράτος ή τις ιδιωτικές τράπεζες. Σ' αυτή την περίπτωση από νομοθετημένη τοκογλυφία, κάποιος που δε μπορούσε να πληρώσει κάποια οφειλή πληρώνει τα λεγόμενα πανωτόκια, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό ενός αρχικού χρέους ή οφειλής (φόροι, τέλη, τόκοι δανείων). Το αποτέλεσμα; Η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, ο στιγματισμός, πολλές φορές η φυλακή. Ποιος φταίει; Συνήθως κι οι δυο. Το κράτος κι οι τράπεζες γιατί δίνουν δάνεια, άδεια για επιχειρήσεις, επιδοτήσεις κ.λ.π. σε άτομα που δεν πληρούν τα κριτήρια βιωσιμότητας κι αποπληρωμής των όποιων οφειλών, υποχρεώσεων. Από την άλλη η σύγχρονη διεθνής κρίση πτωχεύει εύκολα ανθρώπους με απολύσεις, κλείνει επιχειρήσεις, κ.λ.π. σε μέχρι εχθές ευυπόληπτους πολίτες ή υγιείς επιχειρήσεις. Έτσι απαιτούνται νέοι νόμοι ή ρυθμίσεις ώστε να λειτουργήσει καλύτερα η κοινωνία και να μη δημιουργηθούν φτωχοί οι οποίοι μπορούν να κλέψουν και να λεηλατήσουν για να επιβιώσουν. Εδώ στις κυψέλες αυτός που νόμιμα λεηλατεί τις κυψέλες με την έννοια ότι συλλέγει το μέλι, είναι ο μελισσοκόμος. Αυτός είναι και ο υπεύθυνος να κρατήσει στη ζωή τον πληθυσμό των μελισσών που επιθυμεί δίνοντας κατάλληλη τροφή στις κυψέλες τις δύσκολες εποχές που δεν υπάρχουν άνθη (χειμώνας).
  
• Η λεηλασία των κρατών από το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, τους ιδιώτες μεγιστάνες επενδυτές και τα χρηματιστήρια. Εδώ η μελέτη περίπτωσης χωρών που έχουν προσφύγει στο Δ.Ν.Τ. ή έχουν πτωχεύσει (όπως και η χώρα μας), δείχνει άμεσα το μέγεθος τους προβλήματος. Άνθρωποι (!) που ανακάλυψαν το εύκολο κέρδος (μέλι κι εδώ!) των χρηματιστηριακών προϊόντων και των δανείων σε κράτη, κερδοσκοπούν ασύστολα με τοκογλυφικές τραπεζικές μεθόδους, με επιτόκια δυσβάστακτα, κ.λ.π. Εκεί που όλοι μιλούν για ανάπτυξη, αυτή δε μπορεί να έρθει ποτέ, γιατί υπάρχει φοβερή λεηλασία. Άρα πρέπει να υπάρξουν διεθνείς νόμοι και δικαιοσύνη που θα σταματούν αυτή την τρομερή λεηλασία και τον οικονομικό μαρασμό κρατών έως τη χρεωκοπία από ιδιώτες κροίσους πλούτου που επιτίθενται ληστρικά στις οικονομίες των κρατών και τα διεθνή νομίσματα μέσω των χρηματιστηρίων. Πολλές φορές ίσως αυτό γίνεται και με την υποστήριξη ισχυρών κρατών των οποίων πολίτες είναι αυτά τα άτομα. Έτσι οι ισχυρές κυψέλες (κράτη) επικρατούν και λεηλατούν τις αδύναμες κυψέλες (κράτη).
• Η λεηλασία προσωπικών δεδομένων. Με τα ηλεκτρονικά συστήματα συλλογής πληροφοριών πολύ εύκολα διάφοροι μπορούν να μαζέψουν πληροφορίες που αφορούν καταναλωτικές συνήθειες, οικονομικά δεδομένα, φορολογικά και τραπεζικά δεδομένα, κ.λ.π. Οι πληροφορίες έχουν γίνει εμπορεύσιμο είδος. Πληροφορίες που μπορεί να συγκροτήσουν προφίλ ανθρώπων αξιοποιούνται από πολυεθνικές, τράπεζες, πολιτικούς, υπηρεσίες στο διαδίκτυο, κ.λ.π. Μοιάζει λίγο οργουελικό. Ακόμη κι όταν ψάχνεις κάτι στο διαδίκτυο, κι αυτό μια πληροφορία αξιοποιήσιμη κι εμπορεύσιμη είναι. Η ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων, οι διαδραστικές υπηρεσίες, η ολοένα και μεγαλύτερη συλλογή προσωπικών και ευαίσθητων δεδομένων στο διαδίκτυο και τους Η/Υ, οι οικονομικές συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών, κ.λ.π. αναπτύσσουν εμπορία, εκμετάλλευση και λεηλασία δεδομένων από κυβερνοδιαρήκτες (Hackers-Crackers). Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά;
  

Τελικά το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται λόγω της πολυπλοκότητας της σύγχρονης κοινωνίας των ανθρώπων. Μέσα σε λίγα χρόνια καταφέραμε να θεωρούμαστε και να γίνουμε επίγειος παράδεισος από εκατομμύρια οικονομικούς μετανάστες που λεηλατήθηκαν και λεηλάτησαν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά τη χώρα μας. Επίσης καταφέραμε να λεηλατηθούμε άγρια από τους διεθνείς κερδοσκόπους και να είμαστε σε διαρκή διαδικασία πτώχευσης (παράγουμε λιγότερο πλούτο, από όσον ξοδεύουμε), αφού ούτε τους τόκους των δανείων μπορούμε να πληρώσουμε.

Μήπως χρειαζόμαστε τον κατάλληλο "μελισσοκόμο" που θα κλείσει τις τρύπες εισόδου των εισβολέων που μας λεηλατούν στην κυψέλη μας (χώρα μας);

Κάποιος μου είπε: "Μην ασχολείσαι με τις μέλισσες" γιατί η κοινωνία τους παραείναι σοσιαλιστική. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν ασχολήθηκαν πολλοί όπως ο Αριστοτέλης τυχαία μ' αυτές. Εδώ σ' αυτό το άρθρο τόλμησα να θίξω απλώς το φαινόμενο της λεηλασίας. Προσπάθησα να βρω κοινά στοιχεία λεηλασίας από την κοινωνία των μελισσών και των ανθρώπων. Τα σχόλια δικά σας για διάλογο κι εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Ίσως να είναι ενδιαφέρον να αναπτύξουμε ιδέες για ένα μοντέλο κυψελιδικής ανάπτυξης που θα παίρνει στοιχεία από την οργάνωση των μελισσών και θα δίνει στοιχεία για καλλίτερη οργάνωση της κοινωνίας μας στον τομέα της ανάπτυξης και της παραγωγής πλούτου, γνώσης, ευημερίας και αντιμετώπισης των σύγχρονων προβλημάτων της κοινωνίας μας.

Εργαλείο Αναζήτησης Εργασίας CareerJet

Μετά από αρκετό καιρό επανερχόμαστε. Άρα να περιμένετε νέες δημοσιεύσεις άρθρων με ενδιαφέρον περιεχόμενο, πολύ σύντομα. Θα διαπιστώσετε ότι στο τέλος της Ιστοσελίδας έχει προστεθεί ένα εργαλείο αναζήτησης εργασίας CareerJet.

Η Careerjet.gr είναι μία μηχανή αναζήτησης εργασίας για την Ελλάδα. Με μία απλή αναζήτηση η Careerjet δίνει στους υποψηφίους θέσεων εργασίας, μία τεράστια επιλογή από θέσεις εργασίας που προσέρχονται από διαφορές ιστοσελίδες, βγάζοντας τους έτσι από τον κόπο να επισκέπτονται κάθε ιστοσελίδα ξεχωριστά.

Ελπίζω στους δύσκολους καιρούς μνημονίου που περνάμε, αυτό το εργαλείο να ενθαρρύνει όσους ψάχνουν για εργασία και να τους βοηθήσει να προσθέσουν επιλογές για την καριέρα τους στο χώρο της αγοράς εργασίας. Eκτός από το ενσωματωμένο εργαλείο αναζήτησης μπορείτε να επισκεφτείτε και κατευθείαν τη μηχανή αναζήτησης πατώντας κλικ εδώ.

Μεσολιθικός καταυλισμός στην Άψαλο του Δήμου Αριδαίας

Παραθέτω παρακάτω αυτούσιο το άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής το οποίο φιλοξενείται στη διεύθυνση http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1863664.

Μεσολιθικός καταυλισμός στην Άψαλο του Δήμου Αριδαίας

Ένα ακόμη στοιχείο προστίθεται στην απάντηση του ερωτήματος, που απασχολεί τους ειδικούς της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, της Ανθρωπολογίας, αλλά και άλλων επιστημών, κατά πόσο οι «φορείς» του νεολιθικού πολιτισμού, που έπεται του μεσολιθικού, ήταν αυτόχθονες που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο και κατά τη Μεσολιθική Εποχή ή άποικοι που μετακινήθηκαν από την Εγγύς Ανατολή.

Η σπουδαιότητα του περάσματος στην ανατολική είσοδο της Αψάλου του Δήμου Αριδαίας, Νομού Πέλλας, αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά μέσα από τα αρχαιολογικά δεδομένα. Έτσι, μετά τους δύο προϊστορικούς οικισμούς και τον ταφικό τύμβο Εποχής Χαλκού, που ανασκάφθηκαν το 1997 και 2000-2001 αντίστοιχα, έρχονται τώρα να προστεθούν και προγενέστερα της νεολιθικής περιόδου κατάλοιπα. Πρόκειται για ευρήματα της Μεσολιθικής Εποχής (10.000-7.000 π.Χ.), εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος ήταν ακόμη κυνηγός και τροφοσυλλέκτης και ζούσε σε εποχικούς καταυλισμούς, που βρίσκονταν κατά κανόνα κοντά σε ρέματα, ποτάμια ή λίμνες.

Η Μεσολιθική συμπίπτει με το τέλος της γεωλογικής εποχής του Πλειστοκαίνου και τη μετάβαση στο Ολόκαινο, οπότε και το κλίμα γίνεται θερμότερο.

Το 2009, κατά τη διάρκεια έρευνας που διενεργήθηκε από αρχαιολόγους, εντοπίστηκε ένα στρώμα πάχους 40-60 εκ., από το οποίο περισυλλέχθηκε μεγάλος αριθμός λίθινων εργαλείων, όπως φολίδες από πυριτόλιθο, κρουστήρες και κροκάλες με αποτυπώματα επίκρουσης. Οι φολίδες, στις οποίες είναι εμφανή και ίχνη ανθρωπογενούς, δευτερεύουσας επεξεργασίας, χρησιμοποιούνταν ως ξέστρα ή οπείς αντίστοιχα. Εκτός από τα λίθινα εργαλεία βρέθηκαν και σχηματοποιημένες μάζες πηλού με άνθρακες στο εσωτερικό τους, που πιθανότατα προέρχονται από κάποιες πρόχειρες κατασκευές.

Η τυπολογία των λίθινων εργαλείων και η απουσία κεραμικής οδήγησε αμέσως στην υπόθεση της ύπαρξης εδώ ενός προ-νεολιθικού καταυλισμού, πριν δηλαδή ο άνθρωπος δημιουργήσει μόνιμους οικισμούς και περάσει στον παραγωγικό τρόπο ζωής. Η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώθηκε με τη χρονολόγηση ενός δείγματος άνθρακα, που πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Ραδιοχρονολόγησης του Τμήματος Φυσικής, του Πανεπιστημίου του Erlangen-Nürnberg. Το δείγμα χρονολογήθηκε στη Μεσολιθική Εποχή, ανάμεσα στο 7937 και 7480 π.Χ.

Με τα ευρήματα αυτά τεκμηριώνεται η αδιάκοπη κατοίκηση της Αψάλου από τη Μεσολιθική έως και την Εποχή Χαλκού. Αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μία υπαίθρια θέση, που πρόσφερε ήδη από την 8η χιλιετία π.Χ. πολλές δυνατότητες τροφοσυλλογής, εξάσκησης κυνηγητικών και αλιευτικών δραστηριοτήτων και η οποία επιπροσθέτως ήταν προστατευμένη χάρη στο φυσικό ανάγλυφο.

Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία

Γνώρισα τον κ. Κώστα Κοτσανά (εκπαιδευτικό) πριν από λίγο καιρό και κατάφερε να με εκπλήξει με το μέγεθος της εργασίας του πάνω στην αρχαία ελληνική τεχνολογία. Οι κατασκευές όλες έχουν γίνει από αυτόν και φιλοξενούνται στο Μουσείο Αρχαίας Εληνικής Τεχνολογίας «Κώστας Κοτσανάς» στην ανατολική πλευρά της κεντρικής πλατείας του Κατακόλου. Αξίζει να επισκεφτείτε το Μουσείο από κοντά, αλλά και για όσους δεν σκέπτονται να ταξιδέψουν σύντομα για να το επισκεφθούν, υπάρχει λύση. Σε έναν πολύ κατατοπιστικό ιστότοπο θα βρείτε όλες τις πληροφορίες που θέλετε και πολύ χρήσιμο οπτικοακουστικό υλικό από τη λειτουργία των εκθεμάτων. Επισκεφθείτε τον δικτυακό τόπο του Μουσείου πατώντας κλικ Εδώ.

Ο Ken Robinson μιλάει για το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα...

Πολύ απλά και μετά από αρκετό καιρό δημοσιεύω για τους φίλους του Ημερογράφου μια πολύ ωραία ομιλία (μεταγλωτισμένη) για το σχολείο που μου άρεσε. Θα έπρεπε όλοι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να τη δουν. Η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική για να την αφήνουμε να μας "σκοτώνει".

Ο σκοτεινός κύριος του Βέρτεκοπ - Βιβλιοπαρουσίαση (Αριδαία)

Αγαπητοί φίλοι του Ημερογράφου, είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω την βιβλιοπαρουσίαση στην Αριδαία, ενός βιβλίου για το οποίο ήδη έχω γράψει κάποια σχόλια. Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους τους κατοίκους της Αψάλου που ενδιαφέρονται να τιμήσουν με την παρουσία τους το συγγραφέα (που αν και δεν έχει σχέση με το χωριό μου έγραψε ένα μυθιστόρημα με ήρωα Αψαλιώτη), να παραστούν στη βιβλιοπαρουσίαση. Παρακάτω η ανακοίνωση της εκδήλωσης: Ο θεατρικός σύλλογος Αριδαίας «προ ΘΕΣΗ» σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο « ΣΥΜΒΟΛΗ » φιλοξενεί τους συγγραφείς Βαγγέλη Ραπτόπουλο και Ιερώνυμο Πολλάτο. Την Κυριακή 9 Μαΐου 2010, 13:00 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο ΣΥΜΒΟΛΗ (Αριδαία), με αναγνώστη τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαργιά παρουσιάζονται τα βιβλία « Η επινόηση της πρ.....αγματικότητας» του Β. Ραπτόπουλου και «Ο σκοτεινός κύριος του Βέρτεκοπ» του Ι. Πολλάτου.

Percy Jackson and the Olympians: The Lightning Thief

Ο Πέρσι Τζάκσον Και Οι Ολύμπιοι: Η Κλοπή Της Αστραπής - 2010

Σκηνοθέτης: Κρις Κολόμπους
Πρωταγωνιστές: Λόγκαν Λέρμαν, Μπράντον Τ. Τζάκσον, Αλεξάντρα Νταντάριο, Πιρς Μπρόσναν, Ούμα Θέρμαν, Ροζάριο Ντόσον, Στηβ Κούγκαν, Σον Μπιν

Υπόθεση

Ο Percy Jackson (Logan Lerman) είναι ένα ατίθασο παιδί που ζει με την μητέρα του και τον πατριό του. Ανακαλύπτει ότι είναι γιος ενός αρχαίου Έλληνα θεού όταν του αποκαλύπτεται ότι είναι ύποπτος για την κλοπή του κεραυνού του Δία! Όμως ο πατέρας του ο Ποσειδώνας του χαρίζει χρόνο για να βρει τον κλέφτη του κεραυνού, να σώσει την μητέρα του από τον Άδη και να ανακαλύψει τις δυνάμεις που του δίνει η ημίαιμη θεϊκή του φύση...

Σχόλια για την ταινία
Μια εμπορική προσέγγιση της Μυθολογίας με μερικά γνωστά κλισέ του Χόλυγουντ, καλά εφέ, με αφήγηση και δομή που έχουν δυνατότητες αλλά δεν αξιοποιούνται ανάλογα, κατά τ' άλλα όμως παντού δεσπόζει η Αμερική (Οι Θεοί παίζουν με φόντο αμερικανικές μεγαλουπόλεις). Έτσι για να πας στον Όλυμπο, πρέπει να πας με ειδικό ασανσέρ από το empire state building! Μου άρεσε η Uma Thurman ως Μέδουσα. Αν και η διασκευή της Ελληνικής Μυθολογίας είναι καλή και δεν έχουμε αποτελέσματα τύπου "Ζήνα" και "Ηρακλή", εντούτοις η ταινία μοιάζει να απευθύνεται σε μικρά αμερικανάκια κι ελπίζω να μην έχουμε πολλές συνέχειες τύπου "Harry Potter".

Trailer στο You Tube

Ζωή σαν τριαντάφυλλο - Εντίθ Πιάφ

Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Νταχάν

Σενάριο: Ιζαμπέλ Σόμπελμαν, Ολιβιέ Νταχάν
Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Πασκάλ Γκρεγκορί, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Εμανουέλ Σενιέ, Σιλβί Τεστού

Χώρα παραγωγής: Αγγλία, Γαλλία, Τσεχία

Διάρκεια: 140΄

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

H συναρπαστική βιογραφία μιας από τις μεγαλύτερες φωνές του αιώνα μας, της Εντίθ Πιαφ: από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού, όπου μεγάλωσε και ξεκίνησε την πορεία της στο τραγούδι έως την απόλυτη αναγνώριση και την τραγική της μοίρα πολλές δεκαετίες μετά. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η συγκλονιστική Μαριόν Κοτιγιάρ.

Τα πρώτα χρόνια της φτώχειας, η διαδρομή από την Μπελβίλ στη Νέα Υόρκη, η άνοδος και η δόξα, οι παθιασμένες ερωτικές σχέσεις της, όπως αυτή με τον Ζαν Κοκτό, οι μακρόχρονες και έντονες φιλίες της, όπως αυτή με την Μάρλεν Ντίτριχ, χρωματίζουν το πορτρέτο μιας μεγάλης καλλιτέχνιδας, της Εντίθ Πιαφ που το όνομά της είναι συνώνυμο του πάθους.

Η ταινία με πολύ όμορφο τρόπο μας μιλά για μια ντίβα, για μια γυναίκα που ξύπνησε τον ερωτισμό πολλών αντρών στην εποχή της. Καταφέρνει και μας περνά την πεμπτουσία του χαρακτήρα της Πιάφ, την αμφισημία της ύπαρξής της. Το εύθραυστο πλάσμα, το σπουργιτάκι, όπως μεταφράζεται στη γλώσσα της το Πιάφ, αλλά και ο δυνατός χαρακτήρας που ξέρει να επιβιώνει στα δύσκολα. Δύο ήταν τα σημεία από τα οποία η Πιάφ κρατιόταν γερά. Ο έρωτας και η φαντασία.

Η φαντασία της έδινε δύναμη να ζήσει, πιθανόν να μυθοποιήσει την ίδια τη ζωή της, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ζούσε σε ένα όνειρο. Ο ρομαντισμός, λοιπόν, ήταν στη μεγαλύτερη δόση του στην πολύ δυνατή και πολύ αδύναμη, συγχρόνως, γυναίκα. Χωρίς την ψευδαίσθηση δεν μπορούσε να ζήσει ούτε να λειτουργήσει καλλιτεχνικά. Αυτή την ψευδαίσθηση εναγωνίως την ψάχνει στις ουσίες, για να φύγει από έναν κόσμο που ποτέ δεν την αγάπησε πραγματικά. Αυτή αγαπούσε και εξαρτιόταν από τη φαντασίωση της αγάπης του άλλου. Ο έρωτας για την Πιάφ ήταν το οξυγόνο της. Ουσιαστικά, η επιβεβαίωση ότι ζει, ότι υπάρχει. Έκανε τα πάντα για να έχει αυτό το αίσθημα μέσα της. Όταν αυτός ο έρωτας πέθανε, τότε η «δυνατή» Πιάφ κατέρρευσε.

Η προσωπική μου άποψη:
Όταν βρήκα το DVD σε μια κυριακάτικη εφημερίδα και είδα την ταινία, δεν περίμενα ότι θα με εντυπωσίαζε, ότι θα έκρυβε τόσα πολλά μυστικά, τόσες πολλές αλήθειες για τη ζωή, τόσα πνευματικά μηνύματα για την στάση του ανθρώπου απέναντι στη ζωή. Το τελευταίο τραγούδι πάλι, ενώ το γνώριζα μόνο σαν μουσική και δε γνώριζα τι έλεγε, όταν το είδα με ελληνικούς υπότιτλους, τότε μόνο κατάλαβα ότι μιλούσε για πολύ σημαντικά ζητήματα ("Non je ne regrette rien"). Η θέαση της ταινίας ήταν συνεχώς μια έκπληξη, μετά από μια άλλη. Το μήνυμα της αγάπης έντονο, η πνευματική στάση της Πιάφ απέναντι στη ζωή την ώρα που αρχίζει να κλείνει η αυλαία της ζωής και αναπολεί όσα έζησε (Πατέρας, Μητέρα, Περιβάλλον). Τα νοήματα είναι πολύ πνευματικά, σχεδόν προσεγγίζουν τις απόψεις που θα μπορούσε να έχει ένας μοναχός ή ένας αναζητητής για τη ζωή, για το πως να βλέπει κανείς την ύπαρξή του στη ζωή.

Σκηνή που μου άρεσε ιδιαίτερα:
Η Πιάφ κάθεται στην παραλία και πλέκει! Μια δημοσιογράφος μετά από αρκετές ερωτήσεις που έχει κάνει ρωτάει "Για ποιον πλέκεις το πλεκτό;" και εκείνη απαντά χαμογελαστή και φωτεινή "Για αυτόν που θα το φορέσει"!

Σύνδεσμος: Αναλυτικά για την ταινία (Συντελεστές, φωτογραφίες, κ.λ.π.)

Το τρενάκι της Καρατζόβας (Κοσμάς Τσίναλης)

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ " ΝΤΕΚΟΒΙΛ'' ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Το τρενάκι της Καρατζόβας ή ΝΤΕΚΟΒΙΛ, άρχισε να κατασκευάζεται το Σεπτέμβριο του 1916, μετά από απόφαση του Γαλλικού Αρχηγείου της Ανατολής και με εργασίες των Σέρβων στρατιωτών.

Ξεκινούσε από τη Σκύδρα, έφτανε στο χωριό μας και από εδώ διακλαδιζόταν, μία γραμμή προς Πολυκάρπη - Μεγαπλάτανο - Όρμα και μία προς Ξιφιανή - Αριδαία. Έργο του ήταν να μεταφέρει στρατιώτες και πολεμοφόδια των γαλλοσερβικών στρατευμάτων στο μέτωπο της οροσειράς του Βόρα (Καϊμακτσαλάν) όπου έφτασαν τα γερμανοβουλγαρικά στρατεύματα το Δεκέμβριο του 1915 (Α` Παγκόσμιος Πόλεμος).

Η επίθεση εναντίον των εχθρικών στρατευμάτων πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το Σεπτέμβριο του 1918. Οι σύμμαχοι με τη λήξη του πολέμου εγκατέλειψαν τη γραμμή αυτή, την οποία πήρε το ελληνικό δημόσιο για τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων.

Το 1923 αναθέτει την εκμετάλλευσή της στην εταιρεία « Τοπικοί Σιδηρόδρομοι Μακεδονίας» του μεγαλοεπιχειρηματία Επαμεινώνδα Π. Χαριλάου. Το 1929 η Α.Ε. «Τοπικοί Σιδηρόδρομοι» κήρυξε λοκ-άουτ, οπότε η εκμετάλλευση της γραμμής περνάει το 1932 στους Σιδηρόδρομους του ελληνικού κράτους και το 1936 διακόπηκε η λειτουργία της, διότι κρίθηκε ασύμφορη οικονομικά.

Σήμερα το τρενάκι της Καρατζόβας είναι μια ανάμνηση των μεγαλυτέρων που το έζησαν. Μοναδικό δείγμα από τη γραμμή αυτή μένει το κτίριο του σταθμού εγκαταλειμμένο.

ΤΣΙΝΑΛΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

Σημείωση: Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον φίλο και συγχωριανό μου Κοσμά Τσίναλη (Δάσκαλος) για την παραχώρηση του κειμένου και των φωτογραφιών αυτής της καταχώρησης. Σε παλιότερη δημοσίευσή για το χωριό μου (http://imerografos.blogspot.com/2008/08/blog-post_06.html) είχα αναφερθεί στο τραίνο της Καρατζόβας, για το οποίο δεν είχα φωτογραφικό και ιστορικό υλικό. Πολλοί φίλοι ζήτησαν να δουν και φωτογραφικό υλικό. Σήμερα μπορούν να ενημερωθούν σχετικά και πιο ολοκληρωμένα, χάρις στην προσφορά του υλικού που είχε ο Κοσμάς στη διάθεσή του. Όσοι έχουν λογαριασμό στο Facebook μπορούν να δουν το σχετικό υλικό και από το προφίλ του Κοσμά.

Φωτογραφικό Υλικό:
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ του 1918 ( 2-Μαρτίου 1918), σταλμένη από Γάλλο στρατιώτη που υπηρετούσε στο μέτωπο της οροσειράς του Βόρα κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου πολέμου στη φίλη του στη Γαλλία.Αν παρατηρήσετε καλά τη λεζάντα κάτω από τη φωτογραφία γράφει στα γαλλικά: "Μακεδονία. Το ντεκοβίλ ανεφοδιάζει το μέτωπο των Σέρβων και των Γάλλων''. Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη στον κάμπο της Αψάλου.

Απόκομμα εισιτηρίου το "ΝΤΕΚΟΒΙΛ" που βρέθηκε σε σχισμή του κτηρίου κατά τη διάρκεια των εργασιών αναπαλαίωσής του. Το εισιτήριο αυτό μου το παρέδωσε φίλος από την Πολυκάρπη που εργαζόταν στην αναπαλαίωση και το βρήκε. Ο αριθμός "0318" ίσως είναι ο κωδικός του τρένου ή του εισιτηρίου και από κάτω με κεφαλαία γράφει "ΗΜΙΣΥ", δηλαδή "μισό".

Το κτήριο όπως είναι σήμερα μετά την αναπαλαίωσή του που έγινε με πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής του δήμου Αριδαίας και προσωπικά του τότε αντιδημάρχου κ. Παπακωνσταντίνου Δημητρίου. Σήμερα στο κτήριο αυτό στεγάζεται ο Μορφωτικός Σύλλογος του χωριού μας.

Φωτογραφία του 1930. Το τρενάκι στη γέφυρα της Υδραίας.
Η φωτογραφία αυτή είναι από τις λιγοστές που υπάρχουν και μαρτυρούν την ιστορία του ΝΤΕΚΟΒΙΛ.