Ο κανόνας της επίσημης γραμματικής προβλέπει:
Σε μερικές λέξεις άλλοτε φυλάγεται το τελικό τους ν και άλλοτε χάνεται. Αυτές οι λέξεις είναι: τα άρθρα τον και την, το αριθμητικό και αόριστο άρθρο έναν, η τριτοπρόσωπη προσωπική αντωνυμία αυτήν, την και τα άκλιτα δεν και μην. Οι λέξεις αυτές:
- Φυλάγουν το τελικό ν όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή στιγμιαίο σύμφωνο (κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τσ, τζ) ή διπλό σύμφωνο (ξ, ψ).
- Παραδείγματα: τον αέρα, έναν καιρό, έναν ξένο, μην ακούτε, δεν μπορώ, τον τόπο, δεν είδα, μην περάσεις, την ντροπή, την πρόφτασα, αυτήν ήθελα. Χάνουν το τελικό ν όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από εξακολουθητικό σύμφωνο (γ, β, δ, χ, φ, θ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ).
Παραδείγματα: των φίλων, των συμμαθητών μου, αυτόν θέλω, τον βλέπω, φώναξέ τον, σαν θάλασσα, σαν βαρύ είναι.
Παραδείγματα με ζεύγη:
τον έξυπνο και το βλάκα – τον ψηλό και το χοντρό – τον Κώστα και το Βασίλη
τη μητέρα του τη Μαρία – την αδελφή του την Αλεξία – την ξαδέλφη του την Κατερίνα
την ακούω αλλά δεν τη βλέπω – την πήρε και τη σήκωσε – την έψαξε και τη βρήκε
δεν ήρθε και δε θα έρθει – δεν μπορεί και δε θέλει – δε βρήκα και δεν πήρα
να μη μιλάς και να μην τραγουδάς – μην ακούς και μη λες τίποτε.
τον βρήκα το Βασίλη – τον διέκοψε το δάσκαλο – τον φίλησε το Φώτη