Σήμερα και μετά από χιλιάδες δημοσιεύσεις αφιερώματα στην φτώχεια από πολλά ιστολόγια, αποφάσισα κι εγώ να αναφερθώ σ' αυτό το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πεθαίνουν πριν γίνουν καν 5 ετών, δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που επιβιώνουν χάρη στις ελεημοσύνες, δεν είναι μόνο οι άνεργοι που δε βρίσκουν δουλειά, κ.λ.π.
Είναι και οι θεωρητικά εύποροι πολίτες του δυτικού κόσμου που πνιγμένοι στα δάνεια, τους λογαριασμούς, τους φόρους, τις απαιτήσεις από τις κάρτες και το ακριβό πετρέλαιο και βενζίνη δεν μπορούν να τα βγάλουν εύκολα πέρα. Θεωρητικά 2 άνθρωποι που έχουν οικογένεια, εργάζονται και οι δυο θα έπρεπε με σχετική ευκολία να μπορούν να αποκτήσουν σπίτι, αυτοκίνητο και να ζουν άνετα. Όμως οι σύχρονες συνθήκες υποθήκευσης αυτής της όποιας περιουσίας στις τράπεζες μέσω των δανείων, η ασφυκτική πίεση των καθημερινών ρυθμών και του τρόπου ζωής, κ.λ.π. κάνουν ολοένα και περισσότερους άνθρωπους να νοιώθουν και να είναι φτωχοί. Το στρες και το άγχος της καθημερινότητας δεν αφήνει περιθώρια για πνευματική ανάπτυξη, για κοινωνική ζωή και για άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Οι πλούσιοι γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι χωρίς παράλληλα να γίνονται καλύτεροι και σαν άνθρωποι, αφού η μεγαλύτερη καταπίεση των εργαζομένων τους, τους αποφέρει πιο μεγάλα κέρδη. Και τα χρηματιστήρια διακινούν χρήμα για ανύπαρκτη αντίστοιχη περιουσία που υποτίθεται αντιστοιχεί στις μετοχές. Και όταν καταρέουν τα εικονικά χαρτιά, αντί να προστατεύονται οι πολίτες που επένδυσαν τα όνειρά τους σε στεγαστικά δάνεια, ενισχύονται οι τράπεζες που και το ρευστό παίρνουν και τα σπίτια τους μένουν για να τα πουλήσουν αργότερα και να αποκτήσουν περισσότερα. Μοιάζει με αστείο μα δεν είναι. Σε λίγο οι τράπεζες θα κυβερνούν τους πάντες σε ένα σύστημα παγκόσμιας ολιχαρχίας και κυριαρχίας. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τις αδιέξοδες καταστάσεις φτώχειας και να επανατοποθετηθούμε απέναντι στη ζωή. Πρέπει να εκπαιδευτούμε για να επιβιώσουμε στη ζούγκλα της σύγχρονης ζωής. Άλλωστε όπως λέει και η πάνσοφη Κινεζική παροιμία: «Εάν μου δώσεις ένα ψάρι θα φάω ένα γεύμα. Εάν με μάθεις να ψαρεύω θα τρώω μια ζωή». Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται στην παραχώρηση τεχνογνωσίας και την εντατική εκπαίδευση στις χώρες που έχουν οικονομικά προβλήματα. Στόχος δεν είναι να επιβιώνουν σαν ζητιάνοι και να δίνουν τις πρώτες ύλες τους στον πρώτο κόσμο για ένα κομμάτι ψωμί. Στόχος είναι να μπορούν από μόνες τους να θρέφουν τον πληθυσμό τους και να του δίνουν ένα αξιόλογο επίπεδο ζωής.
Κάθε λαός, κάθε χώρα έχει να προσφέρει και να δώσει πολλά στην παγκόσμια σύγχρονη πραγματικότητα. Η Ελλάδα από παραγωγική χώρα κατάντησε φτωχή χώρα που δεν παράγει πλέον όσα της χρειάζονται και δεν μπορεί να εξάγει περισσότερα από όσα εισάγει. Μερικά στοιχεία για την φτώχεια στην Ελλάδα μπορεί να βρει κανείς εδώ. Καταστρέψαμε πολλές παραγωγικές δυνάμεις μας: Μικρομεσαίες, Γεωργία, Κατασκευές, κ.λ.π. Εισαγάγαμε πάρα πολλούς οικονομικούς μετανάστες, συντηρούμε τους ανέργους με επιδοτούμενα προγράμματα, γίναμε από τις ακριβότερες χώρες στον κόσμο για να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι μερικοί έξυπνοι ολιγοπώλες που αγόρασαν και όποια κρατική κερδοφόρα επιχείρηση υπήρχε. Γι αυτό απαιτείται εκπαίδευση, να μάθουμε να παράγουμε, να μάθουμε να εργαζόμαστε παραγωγικά, να μάθουμε να αντιδρούμε ως καταναλωτικό κίνημα στις κερδοσκοπικές ορέξεις μερικών, να μάθουμε να ζούμε χωρίς άγχος, να μάθουμε να ζούμε ανθρώπινα, κ.λ.π.
![Reblog this post [with Zemanta]](http://img.zemanta.com/reblog_e.png?x-id=7882a333-d6c3-4680-9559-1405ea536fb5)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται. Αλλά και μόνο ότι θεωρούνται φτωχοί, δείχνει πόσο πλούσια έχει γίνει η Ελλάδα την τελευταία 20ετία. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, ετούτη η περιοχή του κόσμου ποτέ δεν υπήρξε εύποροι και ποτέ οι κάτοικοί της δεν υπήρξαν πλουσιότεροι από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια.
Όσο για το ένδοξο παρελθόν, ακόμα κι αν μερικές περιοχές της Ελλάδας ήταν αυτάρκεις, αυτό έχει να κάνει με ΕΝΑ προϊόν: Το Νευροκόπι ήταν και είναι είναι αυτάρκες στην πατάτα, η Θεσσαλία στο βαμβάκι, η Βέροια στα ροδάκινα. Η Ήπειρος τι παρήγαγε; Ο Μωριάς; Η Ρούμελη; Κι όσο για την βιομηχανία, ας μην το συζητάμε: Κάτι μεγαλοβιοτεχνίες κλωστοϋφαντουργίας υπήρχανε, που η κατάρρευσή τους άρχισε από το '80 (προβληματικές επιχειρήσεις).
Συνεπώς, παρά τις δυσκολίες, παρά τις δίκαιες διεκδικήσεις που μπορεί να έχουμε, πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε, που οι γονείς μας και οι παππούδες μας ούτε που τα φαντάζονταν.
Αγαπητέ Φώτη να απαντήσω σε ένα ένα τα ζητήματα που θέτεις. Πρώτον η Ελλάδα μια ζωή ήταν μέσα σε πολέμους ή σε σκλαβιά, με εξαίρεση όμως την περίοδο από το 50 κι εδώ. Αρκετά χρόνια ε; Αυτό με το ένα προϊόν ξέχνα το. Και καπνός, ελιές και εσπεριδοειδή κι όλη η ποικιλία αγροτικών προϊόντων. Ναι, υπάρχουν περιοχές όπως το Νευροκόπι που ίσως κάνουν μονοκαλιέργεια αλλά δεν είναι ο κανόνας. Σε ότι αφορά τον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας μέχρι και σήμερα κλείνουν εργοστάσια με αφορμή τον ανταγωνισμό που έφερε η παγκοσμιοποίηση. Και φυσικά την πτώση της ποιότητας. Δες την ποιότητα των κινέζικων ρούχων. Τα φοράς; Η λες ότι μυρίζουν πετρέλαιο; Οι παπούδες μας και οι πατεράδες μας έχτισαν σπίτια, αγόρασαν χωράφια, κ.λ.π. με τη δική τους εργασία μόνο, χωρίς τη μεσολάβηση δανείων και τραπεζών. Αφού οι τράπεζες μας έπεισαν πόσο εύκολο ήταν να πάρουμε το δικό μας σπίτι πληρώνοντας λίγο περισσότερο από το ενοίκιο, τώρα φαίνεται πια είναι η πραγματικότητα. Σε ότι αφορά την ακρίβεια, αρκεί να πάμε λίγα χρόνια πίσω, τότε που είχαμε δραχμή και να συγκρίνουμε τιμές. Θα δεις πόσο πιο φτωχοί είμαστε τώρα. Όσο ολιγαρκείς και να είμαστε πέρα από τα δάνεια υπάρχουν οι μηνιαίοι λογαριασμοί: μόνο το τηλέφωνο είναι σε καλό επίπεδο, το νερό ακρίβυνε φοβερά, το ρεύμα το ίδιο, το internet παραμένει ακριβό, η βενζίνη γενικά είναι πανάκριβη. Οι αμοιβές; Δε μποορούν να παρακολουθήσουν τις συνεχείς ανατιμήσεις των προϊόντων ευρείας κατανάλωσης (κάθε φορά 15%-20%). Γιατί όταν πέφτει το πετρέλαιο ποτέ δεν πέφτουν οι τιμές; Συγκρίνονται οι τιμές των προϊόντων μ' αυτές των άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Τέλος πάντων. Στην εποχή εκπτώσεων δεχόμαστε μια κερδοφόρα ΔΕΗ να έχει αποκτήσει εφέτος μεγάλα χρέη και να τα πληρώνουμε εμείς! Δεχόμαστε να έχει δώσει για επισκευή στην Siemens τις τουρμπίνες του μεγαλύτερου εργοστασίου, η Siemens να πρέπει να φάει και ρήτρες και να γίνεται δεκτή η φοβερή καθυστέρηση χωρίς τίποτα; Γίνεται σε μια χώρα μεγάλης ηλιοφάνειας και ήπιων μορφών ενέργειας (αέρας, θάλασσα, κ.λ.π) να καταστρέφουμε το περιβάλλον με νέα εργοστάσια που καίνε πετροκάρβουνο; Τελειωμό δεν έχουν! Είμαι εν τέλει ευγνώμων μόνο για την προσπάθεια που καταβάλλω για να έχω τα στοιχειώδη και δεν ευγνομωνώ κανέναν πρόγονο, αφού δεν μου άφησαν περιουσία, αλλά χρέη. 120.000 ευρώ στον κάθε Έλληνα αντιστοιχεί το χρέος του κράτους. Να ευγνομωνώ γι' αυτό τους κυβερνήτες ή αυτούς που μας χρεώνουν ακόμη περισσότερο; Ε όχι. Τουλάχιστον οι φτωχοί στην Αφρική δεν έχουν τέτοια. Δεν έχουν να φάνε και πεθαίνουν. Και πεθαίνουν γιατί κάποιοι απεικοιοκράτες παίρνουν τα διαμάντια, τον χρυσό και το πετρέλαιό τους χωρίς να συνισφέρουν τα ελάχιστα για την επιβίωση αυτών των ανθρώπων. Αυτοί είναι οι κανόνες μας. Κι εδώ κοπτόμαστε για ιδιωτικοποιήσεις των πάντων κι έρχονται και μας αγοράζουν οι κρατικές επιχειρήσεις άλλων κρατών! Χαίρε ιδιωτικοποίηση! Να δω τι άλλο στο μέλλον θα βρουν να ιδιωτικοποιήσουν (αφού μιλάμε για κληρονομιές). Εν τέλει και τα λίγα που είχαμε γίνονται άλλων κτήμα και κέρδος. Γιατί δε νομίζω να ήρθαν κάποιοι για φιλανθρωπικές πράξεις προς τους Έλληνες. Τουλάχιστον ας μπορούσε κάποιος να μειώσει έστω και λίγο τα χρέη μας (τα εθνικά). Αυτό θα με ικανοποιούσε, κι ας μην είχα άλλες εθνικές κληρονομιές. Ας μην πλήρωνα συνεχώς πιο πολλούς φόρους, διότι τα εισοδήματα κατεβαίνουν και δεν ανεβαίνουν. Και θα ήμουν ευχαριστημένος ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει. Γι' αυτό δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Γιατί κάτι εκπτώσεις φόρου από τους τόκους των στεγαστικών δανείων τις έχουν κόψει, γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε μεγάλες υποχρεώσεις κι όχι μόνο εισοδήματα. Αν μάλλιστα μας άφηνε το κράτος να κρατάμε έσοδα-έξοδα όπως οι επιχειρήσεις θα έπαιρνε με αυτούς τους κανόνες ελάχιστα ή μηδενικά ποσά φόρων. Για τους φόρους επιφυλάσσομαι να γράψω κάποια στιγμή αργότερα για να δούμε πόσο Ευρωπαίοι είμαστε.
Δημοσίευση σχολίου